Gourmet συνταγή

Στις 7/11/2013 δημοσίευσε τοβιβλίο.net αυτή την ιστοριούλα μου. Τους ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη

Gourmet συνταγή

«Κοίτα πόσος κόσμος μαζεύτηκε. Όσο τους βλέπω αγχώνομαι περισσότερο» σκέφτηκα καθώς κοίταζα πίσω από την κουρτίνα. Τα χέρια μου ίδρωναν, η καρδιά μου χτυπούσε σε ξέφρενους ρυθμούς. Άκουγα τις φωνές τους, τα γέλια τους όλα ανάμεικτα, ακαταλαβίστικα. «Άραγε θα πάνε όλα καλά; Δεν θα αντέξω το ρεζιλίκι αν τυχόν στραβώσει κάτι» συνέχισαν οι σκέψεις να ανακατεύουν το μυαλό μου. Μόλις άκουσα τον εκφωνητή να με παρουσιάζει, πήρα βαθιά ανάσα και βγήκα στη σκηνή. Χειροκρότημα παρατεταμένο από το πλήθος και χαιρετισμός στο πλήθος από εμένα.
«Σήμερα θα σας δείξω πώς να μετατρέψουμε ένα φίδι, σε gourme δείπνο. Παίρνουμε το φίδι (κατά προτίμηση να το έχουμε πιάσει οι ίδιοι για να ζήσουμε και την εμπειρία αυτή) και του κόβουμε το κεφάλι. Το κεφάλι δεν το πετάμε! Θα το χρειαστούμε παρακάτω. Με έναν αποφλοιωτή λαχανικών του βγάζουμε το δέρμα. Δεν πετάμε ούτε το δέρμα! Παίρνουμε ένα στρογγυλό ταψί, το τοποθετούμε κουλουριαστά και το αφήνουμε στην άκρη. Σε ένα μπολ βάζουμε 2 κεσεδάκια γιαούρτι, 2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα, χυμό από ένα λεμόνι, δυόσμο, βασιλικό, δεντρολίβανο, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι, κόλιανδρο, λάδι και ανακατεύουμε πάρα πολύ καλά. Με το μείγμα μας, αλείφουμε το φίδι όλο καλά καλά. Βράζουμε νεράκι και διαλύουμε ένα κύβο λαχανικών. Ρίχνουμε το νερό στο ταψί και το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για μια ώρα»
Καθώς τα εξηγούσα, έκανα ταυτόχρονα και την εκτέλεση της συνταγής. Μόλις έβαλα το ταψί στο φούρνο πλησίασα ξανά τον πάγκο.
«Με το κεφάλι που κρατήσαμε θα φτιάξουμε το πρώτο πιάτο που θα το σερβίρουμε πριν το κυρίως βέβαια. Παίρνουμε μια κατσαρόλα, τη γεμίζουμε με νερό και βάζουμε 1 κρεμμύδι ξερό, σέλινο, μαϊντανό, 2 πατάτες, 2 καρότα και το κεφάλι του φιδιού. Μόλις βράσουν, ρίχνουμε ρύζι. Μόλις βράσει και το ρύζι, κατεβάζουμε τη κατσαρόλα από τη φωτιά. Φτιάχνουμε αυγολέμονο και το ρίχνουμε μέσα ενώ ταυτόχρονα ανακατεύουμε. Το δέρμα που έχουμε κρατήσει, το δίνουμε σε ένα ειδικό που μπορεί να μας φτιάξει ότι αντικείμενο θέλουμε.»
Έκλεισα το καπάκι της κατσαρόλας και κοίταξα τον κόσμο. Χαμογέλασα και έκανα υπόκλιση. Όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και με χειροκροτούσαν. Κάποιοι ήρθαν και στο καμαρίνι μου να μου μιλήσουν από κοντά και να μου ζητήσουν και τη συνταγή. Εγώ πάντα ευγενική με όλους, μοίραζα φιλιά και φωτογραφιζόμουν μαζί τους.

Μια κοπελίτσα, γύρω στα 16 μου έπιασε το χέρι και μου είπε: «Σας θαυμάζω για τη δημιουργικότητά σας. Για το πώς φαντάζεστε μια συνταγή και αμέσως την υλοποιείτε. Για το πώς καταφέρνετε να μεταμορφώνετε κάτι κακό σε καλό». Την κοίταξα στα μάτια και με ένα χαμόγελο γεμάτο ειλικρίνεια της απάντησα: «Η ζωή είναι ένα συνεχές περπάτημα σε ένα δύσκολο μονοπάτι, συντροφιά με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν από δίπλα σου. Άνθρωποι που προσέχουν μόλις σκοντάψεις να σε βουτήξουν από το χέρι για να μην πέσεις και άνθρωποι που περιμένουν πως και πως τη στιγμή που θα σκοντάψεις για να σου δώσουν και επιπλέον ώθηση να χτυπήσεις ακόμα περισσότερο. Έτσι λοιπόν πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε και να «μαγειρεύουμε» τις σχέσεις μας, ώστε να μην αφήνουμε κανέναν να πονάει την ψυχή μας, να καταπατεί την υπόληψή μας, να υπονομεύει την πορεία μας και το μέλλον μας. Γι' αυτό και η συγκεκριμένη συνταγή είναι τόσο... "gourmet"!