Μου κίνησε τη περιέργεια το εξώφυλλο. Σαν πίνακας ζωγραφικής και μάλιστα με θέμα μια νεαρή καθισμένη μπροστά σε ένα καβαλέτο κρατώντας πινέλα που χαμογελά στον ζωγράφο πριν τραβήξει τις δικιές τις πινελιές. Απο τα ρούχα της φαίνεται οτι ανήκει σε άλλη εποχή. Όπως μας αναφέρει και η περίληψη η ιστορία εξελίσσεται στη δεκαετία του 50. Με τσίγκλισε η υπόθεση και το απέκτησα.
Χάρηκα που τελικά αυτό που ενστικτωδώς με παρακίνησε να το διαβάσω, δεν με απογοήτευσε.
Η ιστορία όπως προείπα εξελίσσεται στη δεκαετία του 50. Η Σοφία στα οχτώ της χρόνια αποχωρίζεται τη μητρική αγκαλιά και το νησί της, με θέλημα των γονιών της αφού πίστευαν οτι θα ζήσει μια καλύτερη ζωή, και βρίσκεται στην Αθήνα σαν δουλικό (κυριολεκτικά) στο σπίτι ενός ζευγαριού εύπορου της τάξεως της αριστοκρατικής κοινωνίας της Αθήνας. Εκεί βιώνει όλα τα μαρτύρια, τους ξυλοδαρμούς, τους ψυχολογικούς βιασμούς και τη βαναυσότητα που μπορεί να υποστεί ένα παιδικό κορμάκι και μια αγνή ψυχούλα.
Όμως για κάθε πονεμένη ψυχή υπάρχει ένας φύλακας άγγελος. Έτσι και η μικρή Σοφία πορεύεται με έναν τέτοιο φύλακα προστάτη δίπλα της.
Το βιβλίο αυτό ξεχειλίζει απο συναισθήματα λύπης, έρωτα, επιθυμία για μια καλύτερη ζωή, πάθους και πείσματος.
Η Κατερίνα Μαυρομμάτη έχει πετύχει σε αυτό το βιβλίο, με τη γραφή της να κάνει τόσο έντονες περιγραφές που κάποιες φορές ένα σφίξιμο στο λαιμό απο τη συγκίνηση τον είχα.
Δεν ξέρω αν είναι αληθινή ιστορία ή μυθοπλασία. Ότι και να είναι θαύμασα τη μικρή Σοφία για τη δύναμή της......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου